Το κολύμπι στη θάλασσα ενδείκνυται για τους πάσχοντες από μυοσκελετικά προβλήματα, ωστόσο κάθε στυλ έχει και τις δικές του ενδείξεις
Το κολύμπι θεωρείται μία από τις καλύτερες ασκήσεις, καθώς μέσα στο νερό το σώμα ελαφραίνει και οι κινήσεις γίνονται πιο εύκολες και πιο αποτελεσματικές.
Οταν όμως κάποιος πάσχει από χρόνια μυοσκελετικά προβλήματα, όπως η αρθρίτιδα, το αυχενικό σύνδρομο, η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου (δισκοπάθεια), η ισχιαλγία, η οσφυαλγία κ.λπ., η επιλογή του χρόνου και του στυλ της κολύμβησης παρουσιάζει μερικές ιδιαιτερότητες.
Οπως εξηγεί ο φυσικοθεραπευτής δρ Γεώργιος Γουδέβενος, επιστημονικός συνεργάτης της Πανεπιστημιακής Ορθοπεδικής Κλινικής Τραυματολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, το κολύμπι στη θάλασσα ενδείκνυται για τους πάσχοντες από μυοσκελετικά προβλήματα διότι λόγω της άνωσης μπορούν να γυμνάζονται δίχως να καταπονούν τους μυς και τις αρθρώσεις τους.
Ωστόσο «πριν σπεύσει ένας ασθενής να κολυμπήσει, πρέπει να συμβουλευτεί τον γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή του για το πρόγραμμα, τον χρόνο και τον τρόπο κολύμβησης που ενδείκνυται για την περίπτωσή του, καθώς και για τις ασκήσεις προετοιμασίας που μπορεί να χρειασθεί να κάνει στην ξηρά για να διευκολυνθεί η κολύμβηση» λέει.
Σε γενικές γραμμές, κάθε στυλ κολύμβησης έχει και τις δικές του ενδείξεις. Να ποιες είναι, κατά τον δρα Γουδέβενο:
* Ελεύθερο. Χαρακτηρίζεται από ρυθμικές και ομοιόμορφες κινήσεις. Είναι ιδανικό για την ενδυνάμωση των θωρακικών, κοιλιακών και ραχιαίων μυών. Γυμνάζει επίσης τα πόδια, τα χέρια και τις ωμοπλάτες. Δυναμώνει την καρδιά και τους πνεύμονες.
Συνιστάται στα άτομα με ήπιες μορφές αρθρίτιδας (λ.χ. σπονδυλοαρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα κ.λπ.) σε όλες τις αρθρώσεις, καθώς και με οσφυαλγία που οφείλεται σε βλάβη των μυών και των συνδέσμων (όπως το γνωστό μας λουμπάγκο). Αντιθέτως, πρέπει να αποφεύγεται από όσους πάσχουν από οξύ αυχενικό σύνδρομο ή έχουν πρόσφατο ιστορικό οξέος αυχενικού συνδρόμου, καθώς και από όσους έχουν οξεία περιαρθρίτιδα ώμου.
* Υπτιο. Γυμνάζει τους κοιλιακούς, τους ιερονωτιαίους, τους γλουτιαίους, τους μηριαίους και τους τετρακέφαλους μυς, καθώς και τις μυϊκές ομάδες των άνω άκρων, των ώμων και της ράχης. Χαρίζει σωστή γράμμωση σε όλο το σώμα. Η ενασχόληση με αυτό είναι πιο εύκολη, διότι δεν έχει τόσες απαιτήσεις από την αναπνοή όσο το ελεύθερο.
Συνιστάται στα άτομα με χρόνια οσφυαλγία, με ιστορικό κάκωσης στα γόνατα, στα ισχία ή στην ποδοκνημική άρθρωση (αστράγαλο), καθώς και σε όσους πάσχουν από ήπιας μορφής αυχενικό σύνδρομο. Είναι επίσης κατάλληλο για τους πάσχοντες από χρόνια περιαρθρίτιδα του ώμου ή επικονδυλίτιδα αγκώνα (αγκώνας του τενίστα), κύφωση ή σκολίωση. Αρα είναι η καλύτερη άσκηση για τη σπονδυλική στήλη.
Αντιθέτως, πρέπει να αποφεύγεται από όσους πάσχουν από οξείες μορφές αυχενοβραχιόνιου συνδρόμου και από όσους πάσχουν από όλες τις οξείες καταστάσεις (λ.χ. οξεία οσφυαλγία, οξεία ισχιαλγία, ριζίτιδα κ.λπ.).
* Πρόσθιο. Εξασκεί τους θωρακικούς μυς, δίνει σωστή κίνηση και ευλυγισία στη σπονδυλική στήλη και συσφίγγει όλο το επάνω μέρος του σώματος. Είναι ρυθμικό, ομοιόμορφο και με σχετικά εύκολη αναπνοή.
Συνιστάται στα άτομα που έχουν δύσκαμπτες αρθρώσεις και δεν πρέπει να τις καταπονούν απότομα, όπως στους πάσχοντες από αρθρίτιδα, ισχιαλγία, ραχιαλγία, περιαρθρίτιδα, κύφωση και σκολίωση. Αντιθέτως, αντενδείκνυται για όσους έχουν αυχενική δυσκαμψία ή σπονδυλολίσθηση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, δηλαδή στη μέση.
* Πεταλούδα. Θεωρείται το πιο κοπιώδες στυλ κολύμβησης, διότι στην προωθητική κίνησή της συμμετέχουν ταυτοχρόνως τα χέρια, τα πόδια και ο κορμός. Με τον τρόπο αυτό γυμνάζονται οι μύες του θώρακα, των μηρών, των ώμων, των μπράτσων, καθώς και το καρδιοαναπνευστικό σύστημα.
Λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεών της συνιστάται μόνο σε όσους είναι γνώστες της τεχνικής της και σε αθλητές, εφόσον έχουν φθάσει σε στάδιο σχεδόν πλήρους αποκατάστασης από τυχόν μυοσκελετικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ενθετο Υγεία
Χωρίς Σχόλια